به گزارش ندای غرب، در شرایط فعلی تأمین مسکن برای بسیاری از خانواده‌ها آسان نیست. چنانچه نسبت قیمت مسکن به درآمد خانواده‌ها نشان می‌دهد، بسیاری از خانواده‌ها تا صاحب مسکن شدن فاصله بسیاری دارند و شاید پس از مرگ هم تا سالها اگر حقوقی جمع شود نتوانند منزل اختیار کنند.، پس با ساخت متراژ کمتر یک خانه هم یک خانواده ۲ نفره یا ۳ نفره راضی هستند و هم چون خود فرد سازنده است و پیمانکارش را انتخاب می‌کند شاید بتواند با اقوام ماهر و یا هزینه کمتر ساخت و ساز انجام دهد. مانند روشی که بنیاد مسکن در روستا ها دارد.
البته اگر پیام حضرت امام ره و قانون اساسی سرلوحه متولیان بخش مسکن باشد، باید شرایط تأمین مسکن را تسهیل کنند و زمان انتظار برای صاحبخانه شدن خانواده‌ها را کاهش دهند.
حال پرسش اینجاست که آیا در کشور به‌ویژه دولت، استانداری‌ها، فرمانداری‌ها و مجلس فرد متخصصی وجود ندارد که حداقل پیشنهاد بدهد شرایط باید برای شهرستان‌ها و نوع واگذاری ها متفاوت باشد و به صورت اصولی، و باید نسبت به درآمد و خواست فرد خانه‌سازی صورت گیرد!
با توجه به اینکه بنیاد مسکن انقلاب اسلامی هم‌اکنون طرح بسیار خوبی برای ساخت‌وساز در روستاها و شهرهای زیر ۵۰ هزار نفر دارد که درحال اجراست و خود فرد هم متراژ را انتخاب می‌کند و هم خود آغاز به ساخت مسکن می‌کند، حال یا خود فرد فنی است و یا از پیمانکار بهره می‌برد.
آیا موفقیت این طرح را ندیده‌اند که اینچنین نمی‌کنند.
بنظر این جانب و بسیاری از کارشناسان باید دولت زمین را در اختیار خانواده‌ها قرار دهد و خواسته‌های مردم را تفکیک کرده و دقیقا نحوه پرداخت تسهیلات را مرحله‌ای انجام دهد. البته یک بازنگری جدی لازم است که حتی بهتر هم می‌توان عمل کرد. ولی اگر واقعا اینگونه که طرح ملی مسکن هست اجرا شود، فقط خانواده‌های متوسط به بالا قادر خواهند بود صاحبخانه شوند و برای خانواده‌هایی با درآمد کم و زیر ۱۵ میلیون در ماه که ۷۰ در صد مردم را شامل می شود اصلا قابل اجرا نیست و مطمئنا انصراف از ساخت بسیار خواهد شد و حتی اگر تعدادی خود را به آب و آتش بزنند باز هم دولت به معضل‌های دیگری از جمله عدم بازپس‌گیری تسهیلات برخواهد خورد و بیشتر.
اما اینگونه که با تسهیلاتی که مرحله ای در اختیار فرد قرار داده می‌شود به مرور منزل خود را می‌سازد و نیز نیاز به آورده سنگین ندارد و یا مجبور به دادن مبلغ رهن منزل کنونی خود نیست، آواره هم نمی‌شود.
درحال حاضر فردی که مثلا ۱۰ تا ۱۲ میلیون در ماه درآمد دارد، چگونه می‌تواند ۲۵۰ میلیون و بیشتر آورده داشته باشد آنهم با اجاره حداقل در شهرهای کوچک بین ۴ تا ۵ میلیون تومان در ماه و خرج سنگین زندگی و اگر کودک یا فرزندی هم داشته باشد که واویلاست.
و نیز همزمان در رهن خانه تا ساخت، توفیقی داشته باشد و پس از ساخت هم ماهیانه تمام مبلغ درآمد ماهیانه خود را به اقساط بدهد؟
بنظر باید اقساط نیز کم بهره و دراز مدت تر باشد.
از طرفی دیگر نیز دولت تمامی درآمدها، هزینه‌ها و نرخ زمین را در کلانشهرها و شهرستان‌ها به یک نحو دیده است.
از سویی اصلا به متراژ مورد نیاز هر خانواده توجه نکرده که شاید یک خانواده با متراژ ۶۰ تا ۷۵ متر هم می‌تواند راضی باشد و می‌تواند به مرور منزل را بزرگتر هم بکند. در صورتی که به هر فرد یک قطعه زمین ۱۵۰ تا ۲۰۰ متر اهدا شود.
در پایان از دولت خواستاریم با همراهی متخصصان امر نوعی بازنگری داشته باشد، البته اگر قصد کمک به خانه‌دار شدن قشر کم‌درآمد را دارد.
من‌ا… توفیق
محسن بازرگان، تحصیلکرده در رشته های عمران، معماری، مهندسی فن آوری معماری و طراحی بافت های فرسوده
