به گزارش پایگاه خبری ندای غرب به بهانه روز جهانی معلولان از مسئولان استانها، شهرستانها، مدیران و مسئولان فناوری اطلاعات بانک‌ها انتظار می‌رود که وظیفه خود را برای معلولان و جانبازان یعنی قشر مظلوم جامعه انجام دهند تا بدون اینکه محتاج افرادی باشند امورات بانکی خود را بدون نیاز به مراجعه به شعب که خودش حدیث مفصلی دارد با امنیت خاطر انجام دهند.

اما انگار دست اندر کاران و مسئولان تنها کاری که توانسته اند در این چندسال اخیر در رابطه با این موضوع انجام بدهند اکتفا به برگزاری همایش و ارائه راه‌حل‌های این مشکل در برنامه‌های کاری‌شان بوده است که هیچگاه به مرحله اجرا درنیامده است .هرچند معلوم نیست ارائه راهکارشان درست بوده یاخیر، چراکه از خود جامعه معلولین در تصمیم گیری ها دعوت نکرده اند.

در بسیاری از کشورهای غیر مسلمان بیشتر به این موضوعات پرداخته اند و بسیاری از بانک‌های دنیا راه‌حلهایی برای این مسئله ارائه و اجرا کرده اند.

معلولین و جانبازان را به دو گروه می توان دسته بندی کرد کسانی که از ویلچر استفاده می کنند و افراد نابینا که هر کدام از این دسته اقداماتی در خور را لازم دارند. البته افراد کوتاه قد را نیز می توان در دسته اول و افراد مسن و ناتوان را در دسته دوم قرار داد.

حال چرا اینگونه تقسیم بندی کرد زیرا افراد بسیار کوتاه قد ارتفاع قدشان همان به اندازه یک ویلچر نشین باشد و دسته بعدی زیرا که افراد ناتوان و مسن معمولا دید کمتر و کم شنوایی دارند و ناتوانی حرکتی دارند.

یکی از گفته های همیشگی مسئولان در تمام رده های مسئولیتی مربوطه این است که می ترسیم سرمایه گذاری برای این قشر از جامعه برای بانکها ضرر رسان باشد که واقعا این گفته ناپسند و دور از شأن آنهاست.

معلولان همانند دیگر مردمند و درست است از نظر ظاهر مشکلاتی دارن ولی ای بسا در فعالیت های مختلف جوامع بهتر از به انگار سالم ها هستند چون مشکلات افراد به ظاهر سالم از معلولیت درونی است و ضرر آنها بیشتر است.

اما در کل احتمالا رفع نیازهای این اقلیت می‌تواند بخشی از مسئولیت اجتماعی بانک‌ها باشد تا کمکی کرده باشد به از بین رفتن تصور غالب در جامعه که بانک‌ها را تنها چاه ویل پول می‌دانند.

راهکارهایی که در نظر داریم این گونه است که برای کسانی که از ویلچر استفاده می‌کنند قرار دادن دستگاه‌هایی در ارتفاعی نزدیک به سطح زمین مشکل را حل می کند.

دسته دیگر افراد نابینا هستند و… که شاید بیشترین مشکل را برای کار با دستگاه‌‌های خودپرداز داشته باشند. در دنیا دستگاه‌های خودپردازی ساخته‌ شده که این مشکل را حل کرده و قابلیت‌های بسیاری برای نابینایان و یا افراد کم‌بینا دارد. برای مثال صفحه‌نمایش و نوشته‌های روی آن و کلیدهای روی صفحه کیبورد بزرگ‌تر از سایز معمول هستند و از هم فاصله دارند تا کار با آن‌ها راحت‌تر باشد. این دستگاه سخنگو که در بعضی بانک‌های ایران هم انجام شده است.با فشار دادن هر کلید، عدد و یا کار مربوط به آن دکمه را گویا می‌خواند و برای رعایت موارد امنیتی هدفونی برای شنیدن در کنار دستگاه قرار داده‌اند.

بحث دسترس پذیری خدمات فیزیکی و فضای مجازی، نکته ای است که در ماده ۲ قانون حمایت از حقوق معلولان هم بدان اشاره شده و ما در کنار مسئولیت های اجتماعی، پشتوانه قانونی هم در این ارتباط داریم.

پس می توان اقداماتی را برای این قشر از جامعه انجام داد و محلهایی با مشخصات فوق در تمام استانها و شهرستانها در نظر گرفت و در چندین نقطه این مکانها را صرفا برای جامعه معلولان تعبیه کرد.

نویسنده محسن بازرگان، دبیرموسسه بین المللی خانه صلح استان همدان