ما درشبکه های اجتماعی
کاهش نرخ تولد را نمی توان صرفاً با توصیههای فرهنگی یا نگرانی از آینده جمعیتی جبران کرد؛ چرا که تصمیم به فرزندآوری در بستر واقعی زندگی خانوادهها شکل میگیرد.
به گزارش ندای غرب، فرزندآوری در ایران امروز بیش از هر زمان دیگری به مسئلهای اجتماعی و ملی تبدیل شده است.
کاهش نرخ تولد را نمی توان صرفاً با توصیههای فرهنگی یانگرانی از آینده جمعیتی جبران کرد؛ چرا که تصمیم به فرزندآوری در بستر واقعی زندگی خانوادهها شکل میگیرد.
خانواده همچنان اصلیترین نهاد جامعه ایرانی است، اما این نهاد تحت فشارهای جدی اقتصادی، معیشتی و روانی قرار دارد؛ فشارهایی که مستقیماً بر تصمیم والدین برای آوردن فرزند اثر میگذارد.
در سالهای اخیر،نااطمینانی شغلی، افزایش هزینههای مسکن،آموزش و درمان و کاهش قدرت خرید،بسیاری از خانوادههای جوان را به سمت تعویق یا حتی کنار گذاشتن فرزندآوری سوق داده است. این تصمیم نه از سر بیمسئولیتی اجتماعی، بلکه نتیجه محاسبهای واقع بینانه نسبت به توان اقتصادی و آینده فرزندان است.
جامعهای که خواهان جوانی و پویایی است، باید این واقعیت را بپذیرد و به جای قضاوت، زمینه اطمینان خاطر خانوادهها را فراهم کند.
در این میان، نقش دولت تعیینکننده است. حمایت از فرزندآوری نمیتواند به سیاستهای کوتاهمدت و بستههای محدود خلاصه شود،بلکه نیازمند اقدامات ملموس،پایدار واعتمادسازست.تأمین رایگان شیر خشک تا دوسالگی،بعنوان یکی از پرهزینهترین نیازهای خانوادههایی که نوزاد دارند،میتواند فشار معیشتی قابل توجهی را کاهش دهد و پیام روشنی از همراهی دولت با والدین ارسال کند.
همچنین مسئله مسکن و حملونقل، دو دغدغه اساسی خانوادههای ایرانی است. اختصاص زمین رایگان یا ارزانقیمت برای تأمین مسکن خانوادههای دارای فرزند،در کنار امکان در اختیار قرار دادن خودرو بصورت اقساطی و بلندمدت، میتواند امنیت و ثبات زندگی را افزایش دهد.
خانوادهای که ازحداقلهای زیستی برخوردار باشد، با آرامش بیشتری به آینده میاندیشد و تصمیم به فرزندآوری برای او به یک انتخاب ممکن نه یک ریسک سنگین. تبدیل می شود،
در کنار این حمایتهای اقتصادی، دولت باید با ایجاد امنیت شغلی، تضمین مرخصی زایمان و فرزندپروری، پوشش کامل خدمات درمانی مادر و کودک، توسعه مهدکودکهای استاندارد و در دسترس،و جلوگیری از تبعیض شغلی علیه والدین، به تقویت جایگاه اجتماعی خانواده کمک کند.
حمایت از فرزندآوری نباید خانواده را بدهکار آینده کند، بلکه باید احساس امنیت و امید را در زمان حال افزایش دهد.
در نهایت، فرزندآوری حاصل تعامل سهجانبه خانواده، جامعه و دولت است. خانواده تصمیم میگیرد، جامعه فرهنگسازی میکند و دولت موظف به حمایت واقعی است.
آینده جمعیتی ایران نه با فشار و اجبار، بلکه با سیاستهایی ساخته میشود که خانوادهها را تنها نمیگذارد و نشان می دهد فرزندآوری در این کشور هزینه نیست، بلکه سرمایهای مشترک برای فردای ایران است.
منیژه فرهان پور
.
تمامی حقوق این سایت محفوظ است.
