به گزارش ندای غرب، در روزهایی که شعله‌های جنگ، مرزها و دل‌ها را در می‌نوردند، چیزی ژرف‌تر از گلوله و خاکستر در این سرزمین شکل گرفت «اتحاد»، اتحادی که نه در هیاهوی سیاست که در خون پاک فرزندان این خاک معنا یافت.

آری ما خانواده‌ایم نه از آن دست خانواده‌هایی که تنها با مرز یا زبان گره خورده باشند، بلکه خویشاوندانی از تبار تاریخ از نسل ریشه‌های در خاک مانده و شاخه‌هایی که در آسمان فرهنگ افراشته‌اند. پیوند ما به خون است و به باور. مردمی هستیم با حافظه‌ای زخمی اما سرافراز؛ مردمی که سده‌ها تیغ تفرقه را از سوی دشمن غدار بر پیکر خود دیده‌اند و هنوز ایستاده‌اند. روزگاری ما را در میان طوفان‌های نفاق پراکندند، برگ‌برگ هویت‌مان را در باد غربت افکندند اما هنوز قلب‌مان برای یکدیگر می‌تپد.

ما با هم زنده‌ایم و بی‌هم در طوفان تاریخ گم خواهیم شد. بگذاریم یاد حاجی‌زاده‌ها و رایان‌ها نه در قاب‌ها که در وجدان بیدار این ملت زنده بماند. بگذاریم این اتحاد که در تندباد خون آزمایش شد، چراغ آینده ما باشد.

ایران نه فقط خاک ماست؛ ایران خانواده ماست و این خانواده آموخته است که در برابر ظلم تنها یک سرنوشت دارد و آن «پیروزی» است که از اتحاد برمی‌آید.